آيه شماره 1 از سوره مبارکه محمد
الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ
كسانىكه كفر ورزيدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند، (خداوند) اعمالشان را تباه گردانيد.
در روانشناسى تبليغ، گاهى بايد بى مقدّمه سخن گفت. «بسم اللّه الرحمن الرحيم الّذين كفروا...»
معمولاً هر انحرافى انحراف ديگر را به دنبال دارد، بعضى ابتدا كفر مىورزند و آنگاه مانع ايمان ديگران مىشوند. «كفروا و صدوا»
تلاش كفّار ناكام مىشود، كوشش آنان عاقبت ندارد و مردم دير يا زود حقيقت را خواهند فهميد. «صدوا... أضل أعمالهم»
راه خدا دشمن دارد و دشمنان بيكار نمىنشينند و در صدد انحراف ديگرانند. «صدّوا عن سبيل اللّه»
تباه كردن اعمال، نوعى كيفر الهى براى كفّار است. «كفروا... اضلّ»